Nu even de werkelijkheid.
Pygmalion was de koning van de Phoenicische havenstad Tyrus. Hij liet als lelijke broer zijn uiterst aantrekkelijke en slimme zusje Elyssa vermoordden, omdat deze Elyssa een stukje land had gekocht van koning Harbias van Afrika.
Vrouwen hadden geen rechtspositie, en toen Elyssa aan Hiarbas vroeg of ze land kon kopen, antwoordde de koning dat Elyssa net zo veel land mocht hebben als ze met een ossenhuid kon bespannen. Elyssa sneed de huid van een os in zulke dunne repen, die ze in het zand zo neerlegde, dat uit de huid van 1 os een gebied zo groot ontstond, dat men er een nederzetting op kon bouwen. De nederzetting Quart Hadasht zou uit gaan groeien tot het centrum van de handelsactiviteiten van het Westelijke Middellandse Zeegebied.
Vanaf 1000 voor Christus vormde Quart Hadasht een handelsroute naar Spanje en Frankrijk, omdat er tin-, koper- en zilvererts in de grond zat. De ontginning van die ertsen nam zulke vormen aan, dat er een vaste basis in de regio nodig was, en in het jaar 814 voor Christus bouwde de inwoners een grote havenvlakte aan de noordzijde van hun gebied, nabij de huidige stad Tunis. Het waren 2 beschutte havens, welke ze uitdiepten en verbonden met een handgegraven kanaal als verbindingstuk. De stad werd de hoogte ingebouwd, op de rotsen, omdat er een rots middenin die havens lag, waar men omheen moest graven. Deze rotsvesting was Carthago geheten.
Tyrus als grootste haven van de Phoeniciers werd al snel overschaduwd door het nieuwe havenplaatsje Carthago. En zo werd de mythe van Pygmalion door de eerste Griekse kolonisten opgetekend.
Naarmate Carthago groeide, wat lastig is omdat er geen geschreven geschiedenis over is, anders dan wat de latere Griekse kolonisten hebben opgetekend, zien we een veelvoud van oorlogen ontstaan met Numidische en Libische Berberstammen, alsmede militaire uitkijkposten op Sardinia, Sicilia en de Balearen.
600 voor Christus is de tijd van de eerst geschreven geschiedenis, nu de oprukkende Carthagers vanuit het zuiden van Sicilia richting Napels trekken, en daar stuitten op de goedverdedigde Griekse handelsnederzettingen, waaronder Syracuse. Ter hoogte van Corsica vindt een hele grote zeeslag plaats tussen enerzijds de Carthagers en anderszijds de Grieken, welke in de Etrusken hun bondgenoot vinden, midden in het jaar 540 voor Christus. Alhoewel de Carthagers deze zeeslag verloren, betekende dat de Grieken werden gestopt in hun streven de wereld te koloniseren en overal maar nederzettingen neer te planten.
Wanneer de Atheners Xerxes van Perzie proberen te verslaan nadat Leonidas van Sparta met 300 man ze al tot staan had gebracht nabij Thermopylae, zegevieren de Griekse kolonisten uiteindelijk op Sicilia over de Carthagers. Tijdelijk, want de Carthagers drijven in de vijfde eeuw de Grieken de zee in, en Sicilia wordt Carthaags grondgebied.
De Carthagers hadden kolonies purperslakken (Kauri) waar ze een purperen vloeistof uit haalden, waarmee ze hun kleding besmeerden. Daarnaast handelden ze in een onuitputtelijke metaalertssdelving alsmede het ambacht om glazen kralen te ontwerpen. Vanwege het zweet en de woestijnwinden, ontdekten de Carthagers de distillatietechnieken om de geur van bloemen in vloeistof te vangen, en de eerst parfums voor op het gelaat en onder de oksels en voetzolen danken we dus aan dit volk.
De Carthagers handelden als eerste volk met Kelten en Vikingen, en zodoende ontstond er een route waar amber en bont naar het Middellandse Zeegebied werd vervoerd, terwijl mirre, wierook en kaneel als specerij vanuit Egypte werd gehaald. De onderworpen Berberstammen (de hangmarokkaantjes van tegenwoordig) werden als slaaf de zoutmijnen ingezonden in de Westelijke Sahara, en vanuit de zoutmijnen ontstond een Carthaagse handelspost voor het vervoer van ivoor, ebbenhout en goud. Wilde je wat uit donker Afrika, in Carthago moest je dus zijn.
Het thans kale Atlasgebergte is kaal geworden omdat de Carthagers daar hun timmerhout vandaan haalden.. agrarisch werden vooral noten, wijnen en olijfolie vervaardigd, naast graan en vruchten.
De muntslag der Carthagers diende voornamelijk om de buitenlandse leveranciers tebetalen met koper en zilver uit de eigen mijnen alsmede het geìmporteerde Afrikaanse goud. De Haven was de plaats van de betalingen, de COTHON geheten. Er liep een dam 5x zo groot als de Afsluitdijk in Nederland dwars door de twee havens heen. De Binnenhaven was bijzonder.
De buitenste haven was een rechthoekig bassin, waar alle inkomende en uitvarende handelsschepen passeerden. Ieder schip moest wachten tot de Afsluitdijk geopend werd.
Laten we eens meevaren met de Romeinse kapitein Polybius in 100 voor Christus. Polybius beschrijft dat de uiteindelijke toegang van het rechthoekige bassin 20 meter breed was. IJzeren kettingen overspanden deze waterige ruimte en verhinderden dat zeeschepen zo aar door konden varen. Beveiliging is dat slaven aan grote ijzers stonden en in een soort tredmolen aan weerszijden de kettingen lieten zakken ter opening danwel aanspanden ter afsluiting van de 20 meter brede doorgang.
De binnenhaven huisvestte 220 volledig bewapende marinefregatten, en je moest oorlogsveteraan zijn, wilde je daar werken. Dat betekende dat je als veteraan minstens 5 veldslagen had overleefd. In huidige termen.. de Carthaagse marineman was een S.W.A.T.team annex commando eenheid in zijn eentje, en er gingen ongeveer 500 van deze marinestrijders op 1 bootje. Daarnaast nog een aantal matroosjes voor het zeekundige werk en wat galeislaven voor aan de riemen.
In tegenstelling tot de Romeinen werd er niet geranseld op de naakte slavenrug. Wie 10 jaar roeide in de marinevloot, werd uiteindelijk beloond met een huisje aan de wal, een kleine som geld en een te kiezen ambachtelijke opleiding voor de rest van je armzalige leventje. Jawel, de Carthagers hadden een soort van SoZaWe!
Die marine haven had een cilindervormige overdekte koepel, waar de fregatten beschermd van de weersinvloeden in het water lagen voor noodzakelijk onderhoud. Bij koude werden er vuren ontstookt om het houtwerk te beschermen.. de Carthagers vonden de verwarmde garage uit! Ieder marineschip lag aldus overdekt en kon niet vanuit het water geenterd worden door een vijandige macht, iets wat schering en inslag was bij het enteren van Perzische-, Griekse- of Romeinse tegenhangers.
Het havenmeesterhuis stak boven beide havens uit, en zodoende kon de Havenmeester alles waarnemen wat er gebeurde.. de Carthagers hadden blusboten waar met een soort van slanginstallatie vanuit de zee een brandend schip kon worden geblust. Het was allemaal handgegraven die havens.. en dat was DIEP!
Een Carthaags handelsschip vervoer een vracht van 100.000 kilogram.
Een marinefregat (TRIREEM) had een standaard lengte van 40 meter en een breedte van 6 meter. De Rots middenin was de BYRSA, waar de Citadel gevestigd was. 35 kilometer verdedigingsmuur lag er om Carthago heen in de tijd van Polybius.
De zeezijde was afgeschaafd rotsblok,de landzijde was 13 meter hoog en 10 meter dik..aan de muren was een legioen gelegerd van 20.000 strijders, die zo´n 4000 paarden en 300 olifanten standaard te eten gaven.
Tussen de muren en de BYRSA vind de openbare markt plaats. Polybius schreef erover hoe hij met zijn muntgeld kon afrekenen voor dingen die hij nog nooit had gezien. Grote Pakhuizen bij de haven, en in het zuiden de woongebieden van de Carthagers. Hier stonden de pittoreske woninkjes steeg aan steeg gebouwd in een wirwar van doodlopende straatjes, en elk woninkje was boven op elkaar gebouwd tot 6 meter van de grond af. Tja, de Carthagers hadden al de vergeten kunst van het flatgebouw uitgevonden.. De rijkeren woonden bovenop, en de armen zagen bijna nooit zonlicht in de woning. Een geheel van door slaven bediende hefmechanismen deed de rijke of diens gast op een platform staan, en men ging dan schokkend de hoogte in. (Liften hadden de Carthagers ook al!).
Kan men anno 2010 de verwondering van Polybius voorstellen
Athene had zijn eigen democratische wetgeving met tirannen en dictators, de Romeinen hadden hun Senaat. Daarentegen had Carthago een raad van edelen, die de monarch een lintjesknippende functie gaven. Deze Hoge Raad bestond uit 1 vertegenwoordiger van iedere adellijke familie, 104 in totaal, en elke Generaal moest hier zijn verslag uitbrengen over de al dan niet gewonnen veldtocht. Het systeem werkte, en in 340 voor Christus was ene Aristoteles daar zo vol bewondering over, dat hij erover schreef.
Op de BYRSA staat naast de Citadel ook de tempel van ESHMUN, de god der Genezing. Het Carthaaagse geloofswezen was een drietal hoofdgoden, net als bij de Hindoe.
Eshmun was de belangrijkste, Baal-Hammon was de Heer van het Universum en Tanith was de Moedergodin en ook die van het geluk, de oogst en de maan.. meer had je niet nodig in een voortvarende handelseconomie. Tanith was de dochter van de Fenicische godin Astarte, de moeder der aarde. We zien de naam Tanith op iedere overgebleven grafsteen in het zand staan, en, belangrijk voor ons numismaten.. op elke munt van Carthago staat Tanith. De TOFET, ofwel tempelcomplex had een eigen gekopieerd Carthago (denk Madurodam) staan, waar de doden begraven werden..NECROPOLIS geheten.
Carthago had 1 groot probleem wat diens ondergang veroorzaakte.. een tekort aan inwoners. Driekwart van de Carthagenen zat overal op de aardkloot behalve thuis.
Rome daarentegen had dat probleem ook en ging hiertoe de buren annexeren om maar genoeg inwoners in de stad te krijgen die de stad draaiende moeten houden. En die aneexatie noemen ze netjes gemeenschappelijk politiek stelsel.
Carthago is en bleef een handelskolonie, en leeft en bouwt in isolement. Ze hadden alleen handelsbetrekkingen, geen bondgenoten. Men ontving betaalde steun van ingekochte bondgenoten danwel huurde men zelf elders soldaten tegen goede betaling, waarvan veel van de Tin-eilanden afkomstig waren (Cornwall in de UK). Het elitekorps Infanterie was uiteindelijk 2500 man sterk in de nadagen van Carthago. De bouw van de stad maakte het eeuwenlang niet noodzakelijk een kostbare legermacht te voeden (Rome lag aan alle kanten open), en door militairengebrek werd tegen dat Rome de Tweede Punische Oorlog verloren (218/202 voor Christus). De zegetocht van Hannibal vond de Hoge Raad teveel kosten, dus men gebood de Generaal voor de stadspoort van Rome terug te keren, een strategische blunder van jewelste.
Hadden de 104 leden voor Hannibal gestemd, dan was Rome niets anders geweest dan een Carthaagse nederzetting en dientengevolge had de gehele wereldgeschiedenis er anders uitgezien.. Carthago gaf godsdienstvrijheid aan bezoekers, en Jezus was nooit basis van een geloof geweest, laat staan dat de Islam er was geweest..
Rome deed er 20 jaar over om de Carthaagse Trireem te transformeren en de methode van de CORVUS te ontwikkelen, het gebruiken van enterhaken en dan trekken maar..
In 149 voor Christus valt het doek voor Carthago. Een Numidische invasie op hun grondgebied lokt het legioen de stad uit, en de Numidische stammen waren toevalligergewijs een bondgenoot van Rome.. Nu staan de Romeinen voor de deur terwijl het legioen elders is.. na 2 jaar beleg van de onneembare landmuur, breken uiteindelijk in 146 voor Christus de eerste Romeinen door de Stadsmuur heen. De overlevenden worden tot slaaf gemaakt, de stad werd geplunderd en alles werd vernietigd op zo´n wijze, dat het leek alsof de stad nooit had bestaan.
Na de val van Carthago werden de heldendaden breed uitgemeten tegenover de Senaat van Rome en diens onderdanen. De val van Carthago betekende een vreugdespel, waarbij de overlevende Carthageese militairen elkaar moesten bestrijden in de arena.. vader tegen zoon, broer tegen broer of neef, en met een mythologisch sausje erover heen ontstonden de eerste Gladiatoren, waarbij de persoon met de drietand en het visnet als zinnebeeld stond voor de overwonnen stad Carthago.